Historia Barkowa
BARKOWO (niem. Barckow), wieś, gminna wiejska do 1945 r., położona 9 km na płd. Gryfic, przy drodze do Płot, nad Rejowickim Zbiornikiem Wodnym (Jez. Rejowickie). Pierwsze informacje o słow. wówczas wsi pochodzą z 1277 r., kiedy niejaki Johann von Barkow był wasalem Dubislawa Wotucha, właściciela Płot. Ponownie wymieniona w źródłach w 1316 r.; w XIV w. Barkowo było częścią władztwa rodziny von der Osten z Płot w 1478 r. właścicielem wsi był Otto von der Osten, w 1480 r. była jednak już własnością hrabiów Ebersteinów z Nowogardu, ale tez stanowiła w części źródło dochodów dla prebend kapituły w Kamieniu Pomorskim.
W XV w. wieś stanowiła lenno Ebersteinów nadane rodowi von Heydenbreck. W 1626 r. Tyde Heydenbreck był już bezpośrednim lennikiem książęcym z Barkowa. W 1628 r. wieś i majątek składały się z 35 włók małych, gospodarstwa chłopskie miały wówczas po 3 włóki. W 1655 r. Georg Heydenbreck dobra barkowskie sprzedał rodzinie von Lepel za 15 tys. guldenów. W 1710 r. wieś nabył kanonik kapituły Johann Koven, który w 177 r. został uszlachcony. W tym czasie we wsi było 6 gospodarstw pełnorolnych i 2 zagrodnicze. W 1775 r. dobra w Barkowie nabył porucznik Heinrich Strantz w następstwie licytacji majątku rodziny Kovenów. W 1780 r. we wsi był folwark, młyn, 7 gosp. Chłopskich, 3 zagrodnicze, a także leśniczówka, łącznie mieszkało 20 rodzin.
W 1804 r. majątek był wyceniony na 14 tys. tal. W 1827 r. we wsi oraz w folwarku Nieradzin (Neuzimmer, później zwany Horst) mieszkały 134 osoby. Od uwłaszczenia w 1. Połowie XIX w. wieś dzieliła się na gminę wiejską i okręg dworski, który obejmował majątek ziemski. W 1867 r. było 80 mieszkańców gminy wiejskiej, a we wsi Barkowo z kolei w okręgu dworskim w odpowiednio 190 i 180 mieszkańców. W 1925 r. we wsi Barkowo mieszkało 236 osób. W 1930 r. okręg dworski został włączony do gminy wiejskiej. W 1931 r. gmina wiejska Barkowo obejmowała 803,9 ha pow., na jej terenie znajdowały się 23 budynki mieszk. we wsi Barkowo i osiedlu Nieradzin (Horst). Od 1875 r. gmina wiejska Barkowo należała do obwodu w Trzygłowie, gdzie też od 1874 r. działał dla niej urząd stanu cywilnego. W 1840 r. majątek ziemski w Barkowie nabył ekonom Grece, a w 1850 r. meklemburski szlachcic von Bulow.
W w 1892 r. właścicielem dóbr ziemskich był ppłk. Von Normann, a obejmowały one 650 ha, w tym 569 ha gruntów ornych, hodowano 32 konie, 74 sztuk bydła, w tym 60 krów, 850 owiec, 60 sztuk trzody chlewnej. W dobrach działała cegielnia, wiatrak, owczarnia i mleczarnia. W 1945 r. na folwarku zatrudniano 60 robotników rolnych, we wsi mieszkał nauczyciel, a także kołodziej i młynarz. Ostatnim właścicielem majątku w 1945 r. był Philipp von Normann. Mieszkańcy wsi od XVI w. wyznania ewangelicko-augsburskiego należeli do parafii w Baszewicach (Batzwitz). W 1931 r. we wsi mieszkało też 3 katolików, którzy należeli do parafii w Gryficach. Szkoła w Barkowie istniała już w 1723 r., pierwszym nauczycielem był Bernard Schmidt. W 1939 r. Barkowo liczyło 248 mieszkańców.
Źródło: Gryfice. Dzieje Miasta, praca zbiorowa pod redakcją Tadeusza Białeckiego, wyd. Urząd Miasta Gryfice, Uniwersytet Szczeciński, Oficyna Wydawnicza Archiwum Państwowego w Szczecinie „Dokument”; Szczecin 2013; s. 567-568.